20ste productie: Château L’Amour (april 2016)
Theatergroep KOPER heeft in 2016 een
speciaal voor Koper geschreven productie gespeeld, kleinschalig en ook
zeer geschikt voor huiskamers:
Tony Carlton, inmiddels mediamagnaat, heeft deze renovatie mogelijk gemaakt, vooral omdat zijn carrière dankzij dit theater een succesvolle wending heeft genomen. Of was dat dankzij Dora, die hem ooit liefdevol begeleidde en aan de basis van zijn succes stond? Vandaag zal ze hem na 30 jaar weerzien...
Tekst & vormgeving Hilderie Jurriëns
Regie Frank Maria Meijers
Spel Quirine Donia
Techniek Chris Douwes
Productie Theatergroep Koper
"Dinner for one" (6 seizoenen 2008 - 2015)
91 voorstellingen in Brasserie Slot Zeist en het laatste seizoen ook in de Oranjerie van Paleis Soestdijk.
Deze hilarische klassieker is een traditie geworden in Zeist. Nu al voor het 6e seizoen speelt Theatergroep Koper de voorstelling “Dinner for One” in combinatie met een diner. Misschien wordt het ook een traditie in de Oranjerie van Soestdijk! In elk geval wordt het gespeeld in dezelfde formule: theater met aansluitend diner.
Meer dan 4200 mensen hebben deze voorstelling inmiddels gezien en er zijn zelfs bezoekers vanuit het hele land die ieder jaar komen. Velen kennen het stuk in de oorspronkelijke, Engelse versie van de televisie; de verrassende Nederlandstalige bewerking van Theatergroep Koper is zeker zo hilarisch, maar voegt een dimensie toe omdat het bekende – Nederlandse - personages ten tonele voert.
Mevrouw Sophie wordt 90 jaar en wil geen vriendinnen uitnodigen voor haar verjaarsdiner, maar vier aansprekende Nederlandse heren. Bekenden uit culturele, intellectuele of zelfs koninklijke kringen. Omdat alle vier heren helaas al zijn overleden, zal Butler James hun rollen op zich nemen:
“Dezelfde procedure als vorig jaar, Mevrouw Sophie?”
“Dezelfde procedure als ieder jaar, James.”
Wie zal zij dit jaar uitnodigen voor haar verjaarsdiner? Dat blijft een verrassing, maar wordt al snel duidelijk wanneer de voorstelling is begonnen. Butler James serveert tegelijkertijd het diner en klinkt namens alle heren bij iedere gang op het welzijn van Mevrouw Sophie. Dat gaat hem niet in de koude kleren zitten. En op weg naar het buffet komt hij iedere keer weer die tijgerkop tegen….
Kijk voor een impressie van de voorstelling de promovideo
Acteur Ronald de Bruin speelt 5 rollen: die van James en die van de 4 andere heren, ook terwijl deze heren met elkaar in gesprek zijn. Quirine Donia als Mevrouw Sophie is het stralende middelpunt van het feestje en geniet van het samenspel met James en van de gesprekken met haar speciale gasten.
Met ongeveer 50 bezoekers zit u aan weerszijden van de dinertafel en dus heel dicht op de acteurs.
Na de voorstelling gaat u zelf aan tafel en krijgt u dezelfde voortreffelijke gerechten geserveerd als mevrouw Sophie.
Spel: Ronald de Bruin en Quirine Donia
Concept: Lisette Jespers
Bewerking: Ronald de Bruin
"Niet Weggaan" (maart 2012)
91 voorstellingen in Brasserie Slot Zeist en het laatste seizoen ook in de Oranjerie van Paleis Soestdijk.
Deze hilarische klassieker is een traditie geworden in Zeist. Nu al voor het 6e seizoen speelt Theatergroep Koper de voorstelling “Dinner for One” in combinatie met een diner. Misschien wordt het ook een traditie in de Oranjerie van Soestdijk! In elk geval wordt het gespeeld in dezelfde formule: theater met aansluitend diner.
Meer dan 4200 mensen hebben deze voorstelling inmiddels gezien en er zijn zelfs bezoekers vanuit het hele land die ieder jaar komen. Velen kennen het stuk in de oorspronkelijke, Engelse versie van de televisie; de verrassende Nederlandstalige bewerking van Theatergroep Koper is zeker zo hilarisch, maar voegt een dimensie toe omdat het bekende – Nederlandse - personages ten tonele voert.
Mevrouw Sophie wordt 90 jaar en wil geen vriendinnen uitnodigen voor haar verjaarsdiner, maar vier aansprekende Nederlandse heren. Bekenden uit culturele, intellectuele of zelfs koninklijke kringen. Omdat alle vier heren helaas al zijn overleden, zal Butler James hun rollen op zich nemen:
“Dezelfde procedure als vorig jaar, Mevrouw Sophie?”
“Dezelfde procedure als ieder jaar, James.”
Wie zal zij dit jaar uitnodigen voor haar verjaarsdiner? Dat blijft een verrassing, maar wordt al snel duidelijk wanneer de voorstelling is begonnen. Butler James serveert tegelijkertijd het diner en klinkt namens alle heren bij iedere gang op het welzijn van Mevrouw Sophie. Dat gaat hem niet in de koude kleren zitten. En op weg naar het buffet komt hij iedere keer weer die tijgerkop tegen….
Kijk voor een impressie van de voorstelling de promovideo
 |
| flyer voorstelling Dinner for one |
Acteur Ronald de Bruin speelt 5 rollen: die van James en die van de 4 andere heren, ook terwijl deze heren met elkaar in gesprek zijn. Quirine Donia als Mevrouw Sophie is het stralende middelpunt van het feestje en geniet van het samenspel met James en van de gesprekken met haar speciale gasten.
Met ongeveer 50 bezoekers zit u aan weerszijden van de dinertafel en dus heel dicht op de acteurs.
Na de voorstelling gaat u zelf aan tafel en krijgt u dezelfde voortreffelijke gerechten geserveerd als mevrouw Sophie.
Spel: Ronald de Bruin en Quirine Donia
Concept: Lisette Jespers
Bewerking: Ronald de Bruin
"Niet Weggaan" (maart 2012)
Een vrouw wacht. Zij wacht op
haar man. Maar waar is hij? Is hij op reis? Is hij weg?
Is hij bij een ander? Of is hij
misschien dood?
Dood en liefde horen bij elkaar. De ander verdwijnt. Hij is onvervangbaar. Daarom wacht je.
Zij Quirine Donia
Dood en liefde horen bij elkaar. De ander verdwijnt. Hij is onvervangbaar. Daarom wacht je.
Je verzint dingen. Je stelt je
voor dat hij er is. Je kunt het absolute besef van het onvermijdelijke niet
aan. Je wacht omdat je geen afscheid verdraagt. Is hij niet gewoon een pakje
sigaretten halen?
Zij Quirine Donia
Hij Richard Schoonhoven
Meisje Nina Simons
Regie Dea Koert
Schrijver Jon Fosse
Vertaling Toon van Wolferen
Flyer Bureau de Bank
Dank aan Gemeente Zeist,
K.F.Hein Fonds, Elise Mathilde Fonds, Carel Nengerman Fonds
Speeldata: 2, 9,16, 23, 30 maart 2012 in Theater Slot Zeist
Speeldata: 2, 9,16, 23, 30 maart 2012 in Theater Slot Zeist
Reacties uit het publiek
Het is gelukt! De première van “Niet Weggaan” is geweest. Wij hebben een prachtige voorstelling! En het wordt heel goed ontvangen, eigenlijk nog beter dan we gehoopt hadden! Lovende kritieken. Veel stof tot nadenken. En speculeren: hoe zit het in elkaar? Waar is die man? En wie is het meisje? Iedereen herkent wel enig gevoel van verlies - welke vorm dan ook –: uit eigen ervaring, van ouders of andere familieleden of vrienden. Maar het was heel spannend of het publiek het wel net zo mooi zou vinden als wij...
Hieronder een reactie van iemand uit het publiek die haar gevoelens goed kan verwoorden :
....“ Je binnenkant drijft stuurloos rond in die kolkende poel van gevoelens en overlevings energie. Je maatje is er niet meer om jou tot de orde te roepen. Je buitenkant daarentegen blijft ‘gewoon’ haar verplichtingen doen. Ja dat kan. Je bent immers stoer en sterk?
En dat alles afgewisseld met lange, lange en willekeurige periodes van stilte, verdoofd zijn, inertie, voor je uit staren, een beetje tv zappen, escape.... Kortom, dank voor deze gelegenheid om de achter mij liggende jaren nog eens dichterbij te hebben. Het duurt echt jaren. “
En een andere reactie waarvan je alleen maar kunt dromen:
“ Integer, dat overheerst toch wel. Je manier van acteren was wars van ijdelheid, maniertjes en trucjes. Kwetsbaar en toch zonder gêne. Het stuk van Fosse, sowieso teksten van Fosse, zijn bloedgevaarlijk. Geen goeie tekstbehandeling en het wordt een telefoonboek.Maar de regie en jij konden dit aan. Het onderwerp, of thema zo je wilt, is voor ieder mens aansprekend genoeg maar de vorm is niet eenvoudig. Om je publiek open te krijgen , ontvankelijk, is het verleidelijk pathos te gebruiken en medelijden op te wekken( zielig zijn). In die valkuil vielen jullie niet. Nergens was het vet, nergens werd het drama.Maar tragisch was je wel. Medelijden kregen we als publiek niet maar wel verdriet en angst. Want verlies en eenzaamheid kwamen heel dichtbij.Technisch ook mooi van tempo, ritme, volume. Prachtig passende muziek ( piano en verassend blues).
Ik vond het een kwaliteitsvoorstelling. Jullie kunnen er trots op zijn. En als er misschien in de volgende voorstellingen eens een reactie komt van publiek dat niet mee wil, of dat niet kan ; trek je er niks van aan. Want geloof me dat zegt iets over hen en niet over jullie prestatie.Wees jij maar blij met jullie zelf (en met Dea). “
"Vrouw v. (-en)"
2 Engelse vrouwen van Alan Bennett,
9 voorstellingen, 2007-heden
Susan, domineesvrouw en Lesley, actrice
regie: Ronald de Bruin, spel: Quirine Donia
vertaling: Toon van Wolferen
duur: beide vrouwen 45 minuten, ook apart te boeken
9 voorstellingen, 2007-heden
Susan, domineesvrouw en Lesley, actrice
regie: Ronald de Bruin, spel: Quirine Donia
vertaling: Toon van Wolferen
duur: beide vrouwen 45 minuten, ook apart te boeken
Twee Engelse vrouwen vertellen hun verhaal, ontroerend, ontwapenend, cynisch, humoristisch, met een lachje of naïef.
Alan Bennett, zeer bekend schrijver, schreef het, met zijn onderkoelde, typisch Engelse humor.
Twee totaal verschillende vrouwen, twee totaal verschillende werelden.
Susan, vrouw van een Anglicaanse dominee
“Ach, ik begrijp dat natuurlijk wel: als je zo naar me kijkt, met mijn haar, mijn figuur en die vermoeide glimlach, dan zou je allicht denken dat ik in de Heer ben. Ben ik misschien ook wel. Maar ze mogen me er best wel eens naar vragen, bedoel ik maar”.
en Lesley, actrice in de filmwereld
“Want dat is iets van mezelf waar ik trots op ben: ik ben professioneel, tot in mijn botten. Wat ik ook speel, al hoef ik maar even op te komen, ik moet en zal er helemaal in zitten. Ik ga tot het gaatje. Zo ben ik nu eenmaal.”
Alan Bennett, zeer bekend schrijver, schreef het, met zijn onderkoelde, typisch Engelse humor.
Twee totaal verschillende vrouwen, twee totaal verschillende werelden.
Susan, vrouw van een Anglicaanse dominee
“Ach, ik begrijp dat natuurlijk wel: als je zo naar me kijkt, met mijn haar, mijn figuur en die vermoeide glimlach, dan zou je allicht denken dat ik in de Heer ben. Ben ik misschien ook wel. Maar ze mogen me er best wel eens naar vragen, bedoel ik maar”.
en Lesley, actrice in de filmwereld
“Want dat is iets van mezelf waar ik trots op ben: ik ben professioneel, tot in mijn botten. Wat ik ook speel, al hoef ik maar even op te komen, ik moet en zal er helemaal in zitten. Ik ga tot het gaatje. Zo ben ik nu eenmaal.”
"De Auditie"
van Neil Simon, 35 voorstellingen, 2000-heden
spelers: Bert van der Roest en Quirine Donia
duur: ongeveer 25 minuten
Een eenvoudige actrice uit de provincie (uit Odessa) komt auditeren bij de grote Tsjechov in Moskou (samen met vele anderen, maar die zie je niet) Zij komt op het podium te staan en kijkt een donkere zaal in, waar Tsjechov onzichtbaar zit.
Ze is eigenlijk ziek maar ze heeft 6 maanden moeten wachten op de wachtlijst en nog eens 3 maanden voor ze op die lijst kwam van ‘over een half jaar’, dus ze is helemaal komen lopen uit Odessa en is vastbesloten dat zij iets wil voordragen voor Tsjechov. Deze ziet er helemaal niets in, want Moskou is alleen belangrijk en Odessa stelt naar zijn idee niets voor in de toneelwereld.
Als hij hoort dat zij ook nog koorts heeft stuurt hij haar weg met de mededeling dat zij maar een aspirientje moet nemen en in bed moet kruipen. Zij laat zich bijna wegsturen, maar dan komt zij gauw weer terug en blijft volhouden dat zij echt iets wil voordragen.
Zij is naïef en ontwapenend eerlijk, maar zeer vasthoudend en ze heeft ook goed in de gaten uiteindelijk hoe ze met ‘onder de kin kietelen’ Tsjechov misschien kan vermurwen. Dat lukt en wanneer Tsjechov haar vraagt wat ze dan wil voordragen, antwoordt ze dat ze iets wil doen uit “de Drie Zusters”. Ze kent het hele stuk uit haar hoofd. “O ja, zegt Tsjechov, en welke van de drie zusters wil je dan doen?” “Alle drie, meneer”!!
En zij speelt dan alle drie de Zusters in een monoloog, met drie totaal verschillende personages en Tsjechov is diep onder de indruk. Dan bedankt zij hem dat iets mocht spelen, want dat is alles wat ze wilde en ze gaat weer terug naar Odessa. Maar dan roept Tsjechov dat zij niet weg mag gaan: dat iemand haar terug moet halen!
Een ontwapenend, sprankelend eenaktertje, duurt 10 minuten, is voor ieder gezelschap geschikt (al 35 keer gespeeld) en leert de toeschouwer dat je met vasthoudendheid ver kunt komen en dat alle goeds niet alleen uit de stad komt en dat het helemaal niet erg is als je je laat overhalen door iemand die doorzet.
spelers: Bert van der Roest en Quirine Donia
duur: ongeveer 25 minuten
Een eenvoudige actrice uit de provincie (uit Odessa) komt auditeren bij de grote Tsjechov in Moskou (samen met vele anderen, maar die zie je niet) Zij komt op het podium te staan en kijkt een donkere zaal in, waar Tsjechov onzichtbaar zit.
Ze is eigenlijk ziek maar ze heeft 6 maanden moeten wachten op de wachtlijst en nog eens 3 maanden voor ze op die lijst kwam van ‘over een half jaar’, dus ze is helemaal komen lopen uit Odessa en is vastbesloten dat zij iets wil voordragen voor Tsjechov. Deze ziet er helemaal niets in, want Moskou is alleen belangrijk en Odessa stelt naar zijn idee niets voor in de toneelwereld.
Als hij hoort dat zij ook nog koorts heeft stuurt hij haar weg met de mededeling dat zij maar een aspirientje moet nemen en in bed moet kruipen. Zij laat zich bijna wegsturen, maar dan komt zij gauw weer terug en blijft volhouden dat zij echt iets wil voordragen.
Zij is naïef en ontwapenend eerlijk, maar zeer vasthoudend en ze heeft ook goed in de gaten uiteindelijk hoe ze met ‘onder de kin kietelen’ Tsjechov misschien kan vermurwen. Dat lukt en wanneer Tsjechov haar vraagt wat ze dan wil voordragen, antwoordt ze dat ze iets wil doen uit “de Drie Zusters”. Ze kent het hele stuk uit haar hoofd. “O ja, zegt Tsjechov, en welke van de drie zusters wil je dan doen?” “Alle drie, meneer”!!
En zij speelt dan alle drie de Zusters in een monoloog, met drie totaal verschillende personages en Tsjechov is diep onder de indruk. Dan bedankt zij hem dat iets mocht spelen, want dat is alles wat ze wilde en ze gaat weer terug naar Odessa. Maar dan roept Tsjechov dat zij niet weg mag gaan: dat iemand haar terug moet halen!
Een ontwapenend, sprankelend eenaktertje, duurt 10 minuten, is voor ieder gezelschap geschikt (al 35 keer gespeeld) en leert de toeschouwer dat je met vasthoudendheid ver kunt komen en dat alle goeds niet alleen uit de stad komt en dat het helemaal niet erg is als je je laat overhalen door iemand die doorzet.
“Rietveld - Zitten is een werkwoord”
(8 mei t/m 1 juni 2008)
geschreven door Kiek Houthuijsen en Ton Vorstenbosch in opdracht van theatergroep KOPER.
Een productie over Gerrit Rietveld en zijn muze Truus Schröder, gespeeld in hun eigen huis in Utrecht; het Rietveld Schröderhuis.
geschreven door Kiek Houthuijsen en Ton Vorstenbosch in opdracht van theatergroep KOPER.
Een productie over Gerrit Rietveld en zijn muze Truus Schröder, gespeeld in hun eigen huis in Utrecht; het Rietveld Schröderhuis.
Bekijk hier de trailer!
(pers)foto’s bekijken en downloaden
Krantenartikelen en recensies
De 12e en tevens jubileumproductie van Theatergroep Koper (1998-2008).
Personages: Gerrit Rietveld, Truus Schröder, dochter Bep Rietveld, Nelly van Doesburg, verzetsstrijdster Trui van Lier, Theo van Doesburg
Spelers: Robert Jan Heyning, Quirine Donia, Lisette Jespers, Ellen de Vries, Richard Schoonhoven
(pers)foto’s bekijken en downloaden
Krantenartikelen en recensies
De 12e en tevens jubileumproductie van Theatergroep Koper (1998-2008).
Personages: Gerrit Rietveld, Truus Schröder, dochter Bep Rietveld, Nelly van Doesburg, verzetsstrijdster Trui van Lier, Theo van Doesburg
Spelers: Robert Jan Heyning, Quirine Donia, Lisette Jespers, Ellen de Vries, Richard Schoonhoven
Regie: Dea Koert
Productie, communicatie en locatiecoördinatie: Elien van Helden
De 17 voorstellingen hebben plaatsgevonden in en rond het Rietveld Schröder Huis in 4 weekenden in mei 2008 , op donderdag, vrijdag, zaterdag en zondag.
•Er stond een 9m brede tribune naast het huis, tegen het talud van de rondweg
•Capaciteit: 100 toeschouwers op de tribune met overkapping (tent)
•De acteurs speelden met zenders, in en rond het Huis, het publiek had koptelefoons op
•Via projectie op de gevel werden de tekst en de inhoud ondersteund.
•Ontvangst voor en na de voorstelling in Erasmuslaan 5, ook een Rietveld pand
Het Huis dat Gerrit Rietveld voor en samen met Truus Schröder heeft gebouwd, is een architectonische bezienswaardigheid in Utrecht. Het idee van Koper is het maken van een locatieproject over Gerrit Rietveld en Truus Schröder. Over de architectuur van Rietveld is veel bekend, over de man en zijn muze weinig.
Productie, communicatie en locatiecoördinatie: Elien van Helden
De 17 voorstellingen hebben plaatsgevonden in en rond het Rietveld Schröder Huis in 4 weekenden in mei 2008 , op donderdag, vrijdag, zaterdag en zondag.
•Er stond een 9m brede tribune naast het huis, tegen het talud van de rondweg
•Capaciteit: 100 toeschouwers op de tribune met overkapping (tent)
•De acteurs speelden met zenders, in en rond het Huis, het publiek had koptelefoons op
•Via projectie op de gevel werden de tekst en de inhoud ondersteund.
•Ontvangst voor en na de voorstelling in Erasmuslaan 5, ook een Rietveld pand
Het Huis dat Gerrit Rietveld voor en samen met Truus Schröder heeft gebouwd, is een architectonische bezienswaardigheid in Utrecht. Het idee van Koper is het maken van een locatieproject over Gerrit Rietveld en Truus Schröder. Over de architectuur van Rietveld is veel bekend, over de man en zijn muze weinig.
De verhouding Rietveld-Schröder en hun samenwerking is een bron van speculaties en het bleek de moeite waard om dit te onderzoeken, in persoonlijke en architectonische sfeer. Het is een interessant onderwerp om uit de diepen - de kunstenaar en zijn muze - en daarover een toneelstuk te schrijven. Rietveld is immers belangrijk en vernieuwend geweest voor de Nederlandse architectuur, en is als zodanig ook ver over de grenzen beroemd.
In de voorstelling zoals de Stichting Koper die voor ogen had, kregen de toeschouwers in aanschouwelijke, toegankelijke vorm, in de authentieke omgeving, (museum, UNESCO beschermd erfgoed) een stuk van de geschiedenis, dat van groot belang is voor de Nederlandse en natuurlijk ook de Utrechtse cultuur, voorgeschoteld.
Koper heeft in 2006 “Keizer zonder Rijk” gespeeld, het verhaal van Kaiser Wilhelm II in museum Huis Doorn. Het spectaculaire van spelen in de authentieke omgeving, waarbij de geschiedenis van diezelfde omgeving aanschouwelijk wordt gemaakt, blijkt de voorstelling zowel leerzaam alslaagdrempelig te maken en het oefent zeer grote aantrekkingskracht uit op het publiek: 1000 mensen hebben in Doorn “binnen gekeken” bij de Keizer en heel veel mensen hebben het niet meer kunnen zien tot hun spijt.
Mede mogelijk gemaakt door:
K.F. Hein Fonds, Elise Mathilde Fonds, Fent.v.Vlissingen Fonds, Prins Bernhard Fonds, Gemeente Utrecht DMO, Gem. Utrecht Stadspromotie, C.Nengerman Fonds, Provincie Utrecht, Ridderschap v Utrecht, MAOC Gravin v Bylandt Stichting, SNS Reaal Fonds, St.Fonds Cultuurparticipatie, Leenheren van het Sticht, Cultuurfonds BNG
In de voorstelling zoals de Stichting Koper die voor ogen had, kregen de toeschouwers in aanschouwelijke, toegankelijke vorm, in de authentieke omgeving, (museum, UNESCO beschermd erfgoed) een stuk van de geschiedenis, dat van groot belang is voor de Nederlandse en natuurlijk ook de Utrechtse cultuur, voorgeschoteld.
Koper heeft in 2006 “Keizer zonder Rijk” gespeeld, het verhaal van Kaiser Wilhelm II in museum Huis Doorn. Het spectaculaire van spelen in de authentieke omgeving, waarbij de geschiedenis van diezelfde omgeving aanschouwelijk wordt gemaakt, blijkt de voorstelling zowel leerzaam alslaagdrempelig te maken en het oefent zeer grote aantrekkingskracht uit op het publiek: 1000 mensen hebben in Doorn “binnen gekeken” bij de Keizer en heel veel mensen hebben het niet meer kunnen zien tot hun spijt.
Mede mogelijk gemaakt door:
K.F. Hein Fonds, Elise Mathilde Fonds, Fent.v.Vlissingen Fonds, Prins Bernhard Fonds, Gemeente Utrecht DMO, Gem. Utrecht Stadspromotie, C.Nengerman Fonds, Provincie Utrecht, Ridderschap v Utrecht, MAOC Gravin v Bylandt Stichting, SNS Reaal Fonds, St.Fonds Cultuurparticipatie, Leenheren van het Sticht, Cultuurfonds BNG
“Keizer zonder Rijk”
(oktober en november 2006)
Voor Koper geschreven door Ton Vorstenbosch en Kiek Houthuijsen.
36 intieme theatervoorstellingen gespeeld in de authentieke woonomgeving van de Keizer in ballingschap: Huis Doorn.
Voor Koper geschreven door Ton Vorstenbosch en Kiek Houthuijsen.
36 intieme theatervoorstellingen gespeeld in de authentieke woonomgeving van de Keizer in ballingschap: Huis Doorn.
Regie: Dea Koert
Spelers:
Kaiser Wilhelm II - Eric de Koning
Sigurd von Ilsemann, zijn adjudant - Fabian Holle
Hermine von Reuss, zijn tweede vrouw- Quirine Donia
Cecilie, de kroonprinses - Anne van Weeghel
Lakei - Jan Willem Fokker
Hofdame - Ellen de Vries
Spiritist - Richard Schoonhoven
Hoofd van de huishouding - Birgit Jongerius
Kaiser Wilhelm II - Eric de Koning
Sigurd von Ilsemann, zijn adjudant - Fabian Holle
Hermine von Reuss, zijn tweede vrouw- Quirine Donia
Cecilie, de kroonprinses - Anne van Weeghel
Lakei - Jan Willem Fokker
Hofdame - Ellen de Vries
Spiritist - Richard Schoonhoven
Hoofd van de huishouding - Birgit Jongerius
In Huis Doorn komen in oktober cultureel erfgoed, geschiedenis en theater bijeen.
Kaiser Wilhelm II, Keizer van Duitsland, Koning van Pruisen en …. ook Prins van Oranje moet bij de capitulatie van 1918 afstand doen van zijn troon, vaderland en volk. Na 48 uur wachten bij de grens van Eijsden krijgt hij het verlossende woord dat hij recht heeft op asiel in het neutrale Nederland. De laatste 20 jaar van zijn leven slijt hij in Huis Doorn.
Huis Doorn is een uniek museum. Alle meubels, foto’s en snuisterijen staan nog exact als toen de Keizer er woonde.
Het is net alsof hij ieder moment kan terugkeren van zijn dagelijkse exercitie: hout hakken.
Door Wilhelms verblijf op Huis Doorn is dit kasteeltje onlosmakelijk verbonden met hem en de Nederlands geschiedenis en het is daardoor een belangrijk deel geworden van ons cultureel erfgoed.
De groeiende belangstelling van het Nederlandse publiek voor het Interbellum en de geschiedenis van de 1e Wereldoorlog maakte dat Huis Doorn en Theatergroep Koperhebben besloten te gaan samenwerken.
Aan Ton Vorstenbosch en Kiek Houthuysen, vermaard als schrijvers van theaterteksten over Koningshuizen en met name het Nederlandse Koningshuis, is gevraagd de tekst te schrijven, de eerste theatertekst over dit onderwerp.
De dialogen zijn voornamelijk gebaseerd op dagboekaantekeningen van zijn vleugeladjudant Sigurd von Ilsemann. De authentieke uitspraken van de Keizer zijn soms schokkend, dan weer hilarisch. Constant wordt hij heen en weer geslingerd door zijn vaste overtuiging ooit weer op de Duitse troon te komen en zijn wanhoop de laatste dagen van zijn leven in Doorn te moeten slijten.
De theaterproductie en het authentieke decor van de diverse kamers waarin gespeeld zal worden, nemen het publiek mee op visite bij de laatste Duitse Keizer. Men is aanwezig bij zijn vertrouwelijke gesprekken met huisgenoten, zijn driftbuien, waanideeën en wanhoop bij zijn leven in ballingschap. Door de geringe afstand tussen publiek en spelers maakt men als het ware deel uit van het leven van de “meest briljante mislukking uit de geschiedenis”, zoals Kaiser Wilhelm II door zijn oom, de Britse Edward VII , werd genoemd.
In 6 scènes in verschillende ruimtes van Huis Doorn komen de volgende onderwerpen aan de orde: de rol van de Keizer in de 1e Wereldoorlog, het herstel van de monarchie, het opkomend Nazisme en de Keizers houding daar tegenover, het antisemitisme, de rivaliteit tussen de Keizer en zijn zoon en tussen zijn tweede echtgenote Hermine von Reuss en Kroonprinses Cecilie, de hobby’s van de Keizer en de relatie van Keizer met zijn echtgenote en zijn adjudant.
Theatermaakster Dea Koert, die diverse locatieprojecten op haar naam heeft staan (o.a Frida Kahlo en Belle van Zuylen) en al bijna 10 jaar met Theatergroep Kopersamenwerkt, is als dramaturge en regisseuse vanaf het begin bij de productie betrokken.
Mede mogelijk gemaakt door:
K F Hein Fonds, Gravin van Bylandt Fonds, Fentener van Vlissingen Fonds
Elise Mathilde Fonds, Carel Nengerman Fonds, Ridderschap van Utrecht, Gemeente Heuvelrug, Huis Doorn.
Kaiser Wilhelm II, Keizer van Duitsland, Koning van Pruisen en …. ook Prins van Oranje moet bij de capitulatie van 1918 afstand doen van zijn troon, vaderland en volk. Na 48 uur wachten bij de grens van Eijsden krijgt hij het verlossende woord dat hij recht heeft op asiel in het neutrale Nederland. De laatste 20 jaar van zijn leven slijt hij in Huis Doorn.
Huis Doorn is een uniek museum. Alle meubels, foto’s en snuisterijen staan nog exact als toen de Keizer er woonde.
Het is net alsof hij ieder moment kan terugkeren van zijn dagelijkse exercitie: hout hakken.
Door Wilhelms verblijf op Huis Doorn is dit kasteeltje onlosmakelijk verbonden met hem en de Nederlands geschiedenis en het is daardoor een belangrijk deel geworden van ons cultureel erfgoed.
De groeiende belangstelling van het Nederlandse publiek voor het Interbellum en de geschiedenis van de 1e Wereldoorlog maakte dat Huis Doorn en Theatergroep Koperhebben besloten te gaan samenwerken.
Aan Ton Vorstenbosch en Kiek Houthuysen, vermaard als schrijvers van theaterteksten over Koningshuizen en met name het Nederlandse Koningshuis, is gevraagd de tekst te schrijven, de eerste theatertekst over dit onderwerp.
De dialogen zijn voornamelijk gebaseerd op dagboekaantekeningen van zijn vleugeladjudant Sigurd von Ilsemann. De authentieke uitspraken van de Keizer zijn soms schokkend, dan weer hilarisch. Constant wordt hij heen en weer geslingerd door zijn vaste overtuiging ooit weer op de Duitse troon te komen en zijn wanhoop de laatste dagen van zijn leven in Doorn te moeten slijten.
De theaterproductie en het authentieke decor van de diverse kamers waarin gespeeld zal worden, nemen het publiek mee op visite bij de laatste Duitse Keizer. Men is aanwezig bij zijn vertrouwelijke gesprekken met huisgenoten, zijn driftbuien, waanideeën en wanhoop bij zijn leven in ballingschap. Door de geringe afstand tussen publiek en spelers maakt men als het ware deel uit van het leven van de “meest briljante mislukking uit de geschiedenis”, zoals Kaiser Wilhelm II door zijn oom, de Britse Edward VII , werd genoemd.
In 6 scènes in verschillende ruimtes van Huis Doorn komen de volgende onderwerpen aan de orde: de rol van de Keizer in de 1e Wereldoorlog, het herstel van de monarchie, het opkomend Nazisme en de Keizers houding daar tegenover, het antisemitisme, de rivaliteit tussen de Keizer en zijn zoon en tussen zijn tweede echtgenote Hermine von Reuss en Kroonprinses Cecilie, de hobby’s van de Keizer en de relatie van Keizer met zijn echtgenote en zijn adjudant.
Theatermaakster Dea Koert, die diverse locatieprojecten op haar naam heeft staan (o.a Frida Kahlo en Belle van Zuylen) en al bijna 10 jaar met Theatergroep Kopersamenwerkt, is als dramaturge en regisseuse vanaf het begin bij de productie betrokken.
Mede mogelijk gemaakt door:
K F Hein Fonds, Gravin van Bylandt Fonds, Fentener van Vlissingen Fonds
Elise Mathilde Fonds, Carel Nengerman Fonds, Ridderschap van Utrecht, Gemeente Heuvelrug, Huis Doorn.
“In de sporen van Rocinant”
(17 voorstellingen, 2004-2006)
Een programma over de avonturen van Don Quichot
Geschreven en verteld door Quirine Donia,
afgewisseld met pianospel van Elisa Vázquez Doval
Regie: Dea Koert
Pauze
“Monoloog van een Paard” van Esther Gerritsen
Gespeeld door Quirine Donia
Regie: Frank Meijers
Solovoorstelling over een vrouw die denkt dat ze
het paard van Don Quichot is.
1605 – 2005 400 jaar Don Quichot
In 2005 is het 400 jaar geleden dat de schrijver Miguel de Cervantes Saavedra (1547-1616) het eerste deel schreef van het lijvige werk
“ De vernuftige edelman Don Quichot van La Mancha”
Het tweede deel volgde tien jaar later. Het wordt beschouwd als het belangrijkste boek dat de Spaanse taal heeft voortgebracht en werd in meer dan vijftig talen vertaald.
Cervantes, een lid van de Spaanse laagste adel, zat verscheidene keren in de gevangenis, vocht als soldaat, werd gegijzeld wegens schulden en raakt in opspraak vanwege een bruidsschat voor zijn dochter. Hij debuteerde in 1585 als romancier en publiceerde ook novellen en toneelstukken. Zijn laatste, minder turbulente levensjaren sleet hij in Madrid en stierf daar op dezelfde dag als Shakespeare (23 april 1616).
Hoewel “De vernuftige edelman Don Quichot van La Mancha” door literatuurhistorici wordt beschouwd als de eerste grote roman in de Europese literatuur, hebben velen een
een vrij vage voorstelling van Don Quichot en de avonturen die hij beleeft. Zijn gevecht met de windmolens is bekend. Maar wat drijft Don Quichot om zonder ophouden en zonder enige aarzeling de strijd aan te binden met de obstakels die hem de weg al of niet versperren?
Enerzijds is het boek een persiflage op de ridderromans die in die tijd razend populair waren.
Anderzijds : wie de avonturen van Don Quichot tot het einde toe volgt, zal zich tenslotte afvragen of Don Quichot werkelijk zo onnozel is als hij zich voordoet.
Hoe dan ook: in de combinatie van de aandoenlijke idealist Don Quichot en zijn geestige, nuchtere tegenhanger, de schildknaap Sancho Panza kunnen wij ons moeiteloos herkennen.
....”en Don Quichot vervolgde zijn weg zonder een andere te nemen dan die welke zijn paard wilde gaan van mening als hij was dat daarin de kracht van avonturen was gelegen.”
En de voorstellingen daarvoor (2004-1998):
“ De Eclips” van Joyce Carol Oates, 21 voorstellingen, 2004 regie Dea Koert, spelers Elisabeth Loot, Quirine Donia, Caroline Boerlage
“De ietwat uit de hand gelopen begrafenis van Jacob P.” van Gérard van Kalmthout15 voorstellingen, 2003-2004, regie Dea Koert, spelers Robert Jan Heyning, Quirine Donia, Lizzy Weeber
“Woorden zijn Woorden” van Gerardjan Rijnders, Theo Menting, Bert Edelenbos
30 voorstellingen, 2002-2003 regie Dea Koert, spelers Theo Menting en Quirine Donia
“Noordeloos” van Peer Wittenbols 7 voorstellingen, 2001-2002
regie Mariëlle van de Griendt, spelers Guus Kok, Quirine Donia, Ellen de Vries
"Dinner for One" 30 voorstellingen, 2000-2002, oorspronkelijke versie
"De Auditie" van Neil Simon, 35 voorstellingen, 2000-heden
regie Theo Menting, spelers Theo Menting en Quirine Donia